"Ya abla çok güzel oldu ama ya" diye telefon açıp beni işten evi görmem için çağırdı.
Ne istediğimi anlattım, anladı, daha güzelini yaptı, çok makul bir fiyata...
Şimdi koltuk, yatak, dolap zamanı..
Zevklerim o kadar değişmiş ki..
Gri ye bayılıyorum şu an...Fazla renk istemiyorum. sakin olsun herşey. Yormasın. Fazla eşya olmasın. Sehpa üstünde örtü olmasın, perdeler amacına hizmet etsin, çamaşır makinası tek programlı olsun, mutfakta küçük beyaz eşya bir tek kettle olsun, halı olmasın, misafire de kendimize de kullanacağımız tek bir yemek takımı olsun, çiçek belki bir tane olsun, ... Evi sadeleştiriyorum.
Ve tek başına karar vermek ne büyük zevkmiş, paran yettiğince, içine sindikçe, oğluna sordukça...
25 yıl sonra en mutsuz anımda karşıma çıkan Pinokyo bisikletimi duvara asmak için zımbırtıdan alacaktım ki , ufak bir bisiklet parasına, aparat almak ahmakça geldi. Babam Sağolsun , "ben hallederim" dedi.
Görmekten sürekli mutluluk duyduğum bisikletimi duvara astık.
Evim şahane!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder