1 Haziran: Uykusuz gece

Bundan tam 1 sene önce, 31 Mayıs'ı 1 Haziran'a bağlayan gece, yine gece saat 03 civarı, ben yine aynen bu geceki gibi uyuyamıyordum. Sadece 10 saat önce kucağıma vermişlerdi Maya'yı ve o ilk gece, o normal doğumda salgılanan adrenalin mi, bağlanma hormonu oksitosin mi, mutluluk hormonu serotonin mi, ya da sadece bu minicik "şey"in benim kızım olduğu gerçeğiyle yüzleşmenin heyecanı mı, bilmiyorum, Maya koynumda mışıl mışıl uyurken, ben heyecandan sabaha kadar gözümü dahi kırpmamıştım. Oysa ölesiye yorgun olmam gerekirdi. Ama ben saatlerce izlemiştim onu. Koridorların en sessiz olduğu anda bile, sanki tüm dünyanın uyuduğu anda bile, gözümü ayıramadan izlemiştim.

Şimdi içeride odasında uyuyor ve ben uykusuz, içim kıpır kıpır yine düşünüyorum. Tüm bir seneyi, zorluklarıyla, mutluluklarıyla, şaşkınlıklarıyla, durumun komikliğine katıla katıla gülme ve çaresizlikten hüngür hüngür ağlamalarıyla, hayatımın en DOLU geçen bir senesini düşünüyor ve yine uyuyamıyorum.

Tam 1 sene oldu. Bugün benim "minicik" kızım tam 1 yaşında, çıtı pıtı bir cimcime oldu.

Anan iyi ki doğurmuş seni Maya! Anan kendini tebrik ediyor. Daha doğarken ne fırlama olacağın belliydi zaten (tıklayalım, hatırlayalım) ama bir de üstüne annenin acemiliği eklenince, ne şenlikli geçti şu 1 sene vallahi anlamadık. Bazen kendimi tımarhanede, bazen bulutlar üstünde, bazen kabuslar evinde, bazen mis gibi kokan sıcacık evimde hissettim bu sene. Psikopata bağladım anlayacağın, soldan soldan geldiler, geldikleri gibi de gittiler. Velhasıl; başardık be yavrum, hepimiz hayatta kaldık günün sonunda. Bizden de ana baba oldu yani, olabildi. Baban bu sabah anana "congratulations, we survived this year!" (tebrikler bu sene hayatta kalmayı başardık) dedi ya yavrum, gerisi boş..

Sensiz hayat harikaydı. Özgürlükler, kendi burnunun dikine gitmeler, gezmeler tozmalar, keyfi ve kahyasıyla takılmalar falan süperdi. Sonra sen geldin, şöyle bir ayağımız takılır gibi oldu ama babanla birbirimize destek vererek bir şekilde toparladık ve seninle gezmeler, tozmalar, senin kendi burnunun dikine gitme ve özgürlük adımlarını izlemeler, senin kahyan olmalar ama aynı zamanda da senin gibi bir palyaçoya sahip olmanın getirdiği bazen katılacak kadar gülmelerle güzelleşti hayat. Yevvvvvrum benim beh! Sen benim bambinam (yavru ceylanım) babanınsa Affenhund (maymunköpek)'isin, biz de senin DA-DA ve MAM-MA'nız. Öyle bir komik aile olduk işte; iki deli, bir zırdeli..

Annelik zor be kuzucuğum. Bana anne olmadan önce verdiğim demeçlerimi bir bir yalattın, kendi borunu düttürdün, düttürüyorsun ve de korkarım düttüreceksin. Düşe kalka daha yolun çok başında olduğumu bilerek genlerime kazılı mehter marşı eşliğinde ilerliyorum, inşallah patikalarda kaybolup babanne kılığına girmiş kurtun midesini boylamam. Babanın da sakalı ağardı 1 senede, beyaz atıyla uyumlu birkaç tüy beyaz sakalı oldu, ayrıntıya girmeyeyim adam çöktü ayol. Velhasıl, Allaha çok şükür, akıl sağlığımız yerinde sanırım (deli deliliğini bilir mi, a deli demezler mi şimdi) öyle işte düşe kalka bizden de ana baba olduğunu elaleme kanıksattık sanırım. Toplu kanaate göre en zoru bu ilk seneymiş diyorlar. Artık önümüzdeki sene icraat senesi; böyle güven bunalımları, o mu bu mu şu mu'lar geride kalacak bu sene artık. İnanıyorum, öyleyse varım be bebeto! Annelik zor ama sen bana öğretiyorsun kuzu, sağol varol, oh oraya az vurdun, bir kaç tekme daha salla yavvvrum benim.

Çok güzel bir günde, iyi ki doğmuşsun bambinam Maya! Nice sağlıklı, mutlu, şansı bahtı yolu açık, güzelliklerle, sevgiyle ve gülüşlerle dolu senelerin olsun cimcimem.. Anne ve babanla birlikte büyü, hayırlı bir evlat ol bize ve insanlığa!

E o zaman: Gel 2. sene, beri geeel.. Aman gözünü seveyim güzel, sakin ve barışçıl gel!